Wel eens bij stilgestaan

hoe vaak een ander iemand bewust kwaad doet? Kijkend naar jezelf, hoeveel keren doe jij een ander bewust kwaad of pijn? Het antwoord zal in de meeste gevallen, nooit zijn. Als ik je dan vraag, hoeveel keer doet een ander jou kwaad of pijn? Dan zal het antwoord kunnen zijn, vaak, regelmatig of nooit, maar dat laatste komt bijna nooit voor.

Wat kunnen we hier uit opmaken? Dat het niet de intentie van de mens is een ander kwaad of pijn te doen. Bijna niemand staat in een stand een ander bewust, dus er van te voren over nagedacht hebbend pijn of kwaad te willen doen. Bij jou komt dat ook niet op en toch vinden we zelf en anderen vinden dat van jou dat we elkaar pijn en kwaad doen. Hoe kan dit!

De mens die ervaart het zelf als pijn en kwaad dat een ander hem geeft, terwijl die ander zich er niet bewust van is dat die dat veroorzaakt. Het zegt dus iets over jezelf en niet over de ander. Zo zal de een alles van een ander als pijn en kwaad kunnen zien en ook zo binnenkrijgen. Een ander zal misschien nooit pijn en zich kwaad voelen bij wat anderen doen.

En nu komt het, als de mens in de kern niet de intentie heeft een ander kwaad te doen, wordt het dan niet eens tijd van dat principe uit te gaan. Zal het dan zomaar niet eens kunnen zijn dat je dan anders gaat kijken, doen er op reageren en je zo veel pijn en kwaad bespaart zal blijven.

Het zijn onze eigen overtuigingen, onze eigen gedachten en onze eigen manier van in het leven staan, die de veroorzakers zijn als we pijn en verdriet ervaren, veroorzaakt door een ander. Zodra je dit voelt, zou je de ander direct de vraag moeten stellen. “Doe je mij bewust pijn? En dan goed kijken naar de ander zijn energie, gelaatsuitdrukking en hoe de woorden uit zijn mond komen.

Vaak zal de ander verbaasd reageren op je vraag, zich van geen kwaad bewust zijn en stotterend uitbrengen, nee, ben ik mij niet van bewust. Is dat zo! Dan ga je vanzelf leren dat je zelf vaak degene bent die bij een ervaring, woorden van een ander bij zichzelf pijn en boosheid oproept.

Door de vraag te stellen, gaan je gedachten veranderen, die gaan er in geloven dat het de bedoeling niet is van anderen, net zo min als het jouw bedoeling is, anderen pijn te doen. Je gedachten gaan zich in de loop van de tijd zichzelf er van overtuigen dat er geen kwaad in een ander zit.

Maar dat we wel onszelf moeten beschermen voor het kwaad, dat is iets anders. Juist door te geloven dat in de kern niemand kwaad wilt doen en als we het als zodanig ervaren en het aan de ander vragen, zullen we er achter komen dat de meeste mensen totaal geen kwaad in de zin hebben.

Het voordeel hiervan is, dat je meer zelfvertrouwen gaat krijgen, overtuigingen gaat loslaten. Je vrijer gaat voelen. Je ruimte in durft te gaan nemen, wat weer een voordeel heeft dat anderen je zien staan en rekening met je gaan houden.

En dit is allemaal weer mooi mee genomen om je leven voor jezelf aangenamer te maken. Het is de manier waarop de dingen in ons leven meekrijgen, waar we naar gaan leven. En zo langzamerhand beginnen we er achter te komen dat de manier waarop we de dingen tot op heden hebben meegekregen niet altijd even goed zijn.

De mens moet centraal komen te staan, niet de ontwikkeling om de maatschappij van dienst te kunnen zijn, want dat zorgt voor wantrouwen in elkaar. Meer leed en pijn dan nodig is. Als de mens centraal komt te staan, zal die veel meer op zichzelf durven te gaan vertrouwen en zichzelf meer waarde gaan geven. De waarde die nu aan een mens hangt wordt vaak geassocieerd met het beroep dat die uitoefent, wel of geen geld op zijn bankrekening. Daar moeten we echt vanaf.