Wat leren we buiten de schoolbanken?

Wat leren we buiten de schoolbanken?. We leren meer buiten de schoolbanken dat we ons bewust van zijn. De mens leert en daarvoor gaan we, zoals we denken, naar school. Daar leren we inderdaad een heleboel. Dat vaak gericht is op kennis vergaren. Dat we daarnaast vanaf moment geboorte ook heel veel leren, buiten school om en dat dat proces nooit ophoudt, staan we vaak niet bij stil.

Wat leren we buiten de schoolbanken?

Ons meer bewuster zijn dat niet alleen school leren is, maar alles daarbuiten ook en dat we ons leven lang dat doen, dat zou wel heel mooi zijn en waarom? Omdat we nu denken, zo staat ons brein ingesteld, dat alleen datgene wat op school aan leerstof wordt aangeboden, het is. We beperken zo onszelf heel erg en hebben niet in de gaten dat we ons erg te kort doen, door zo te denken.

Elke stap die je zet, al ben je 80, je leert iets. De schoolbanken zijn een paar uur per dag en duurt tot zo ongeveer ons 20ste. Ons brein denkt, we zijn uitgeleerd, niets is minder waar. Dan begint het echte leren pas.

Buiten de schoolbanken leren start al vanaf moment geboorte, in een razend tempo leert het kind praten, lopen, zindelijk worden, en neemt de hele dag nieuwe informatie op. Het opnemen van die informatie doen we met onze zintuigen. Als we te veel gericht zijn op ons intellectuele vermogen, verdwijnen de andere breinen, het zoogdierenbrein en reptielenbrein op de achtergrond. Dan kijken we wel met onze ogen, maar zien maar een heel klein beetje. We horen wel veel, maar horen niet genoeg.

Het brein, het menselijk brein kan niet zonder de twee andere breinen naar behoren functioneren. We kunnen het wel te veel aandacht geven, met gevolg dat ons gezichtsveld, en wat we horen, steeds beperkter wordt.

De zintuigen raken steeds meer op de achtergrond, en nemen onze intuïtie in hun val mee. Het brein gaat hierdoor de dingen die we meemaken, zien en ervaren op zijn eigen manier interpreteren. In plaats van ons bewustzijn te vergroten, verarmen we. We zoeken de armoede van het leven op, door het brein de overhand te geven. We noemen dat ook wel een armoedig leven en dat betekent niet onvoldoende geld op de bank.

We zien gewoonweg niet meer en horen niet meer wat er daadwerkelijk te zien en te horen is. Ons bewustzijn is verkleind, we registreren anders. Onze hersenen missen de samenwerking met ons gevoel en onze intuïtie, met de zintuigen. Het mooie samenspel van alles wat een mens bezit, wordt teniet gedaan.

Dat dit effect heeft op ons welzijn, is zeker. Dat we er op een gegeven moment mee geconfronteerd worden, ook. Er gaan dingen in ons leven wegvallen en dan zeggen we, heb ik dat dan helemaal niet gezien, heb ik de signalen gemist? Heb ik niet opgelet? Ben ik zo dom geweest. Schijnbaar stond je in het leven en gaf je aandacht aan veel dingen, maar miste je bewustzijn.

Dat bewust zijn, bewust leven, daarmee komen we pas vaak echt mee in aanraking, als ons iets overkomt, als een soort van wake up call. Daar moeten we iets mee, en beginnen te graven in onszelf, om er achter te komen dat er veel meer is dan we met onze ogen kunnen zien. Dat we aan heel veel dingen voorbij zijn gegaan en op een automatische piloot hebben geleefd.

En dan sta je ook heel bewust stil ineens bij persoonlijk willen groeien, meer van jezelf, de mens te willen begrijpen. Waarom die zo reageert, waarom je met de ene persoon geen moeite hebt en met de ander wel. Dan is er een proces in gang gezet, dat je niet meer kunt stoppen. Je wordt wakker, je begint ineens alles veel beter te begrijpen en te leren kiezen voor jezelf.