Sta jij als volwassen persoon in een relatie?

Je kunt de moederrol pakken, dan ben je overbezorgd, regel je alles voor de ander, gun je die eigenlijk helemaal geen vrijheid en verantwoordelijkheid. Die krijgt de ruimte niet om jou iets te geven en voor je te doen.

Je kunt de kindrol pakken in de relatie. Dan ben je zo’n stamper met zijn voeten persoon, die vindt dat ze direct antwoorden moet hebben, dat de ander alles direct moet begrijpen en als je je zin niet krijgt, trek je een gezicht dat op onweer staat. Je kunt heftig uitvallen naar de ander en dan achteraf spijt hebben, je ziet de consequenties zelf nog iet van je eigen daden, net als kinderen, die weten dat ook nog niet.

Maar beide manieren zijn voor jullie allebei niet fijn. Voor jouzelf niet, maar ook niet voor je partner. Kijk, je mag je zo af en toe best eens over de ander moederen of je door de ander laten vertroetelen, maar als het standaard is, dan gaat het echt een keer mis. Een man wil niet worden betutteld en ontzorgd worden. Zou jij ook niet fijn vinden. Die voelt zich dan het ondergeschoven kind. Als jij hem alles ontneemt, dan zal hij zich steeds meer gaan terugtrekken, afwezig worden, overal ja op gaan zeggen, om discussies uit de weg te gaan. In jouw ogen vind je dan dat stank voor dank.

Als je in een relatie in een kindrol zit, dan verlang je te veel van de ander, die mag jouw problemen oplossen, anders ga je staan stampen met je voeten. Je krijgt je zin niet. Je leunt te veel op de ander, die voelt dat die geen partner naast zich heeft staan, maar een kind.

Er is een rol die we in een relatie het beste kunnen aannemen en eigenlijk zou dat een vanzelfsprekende moeten zijn. We zijn tenslotte volwassen, hebben eerst ons eigen leven invulling gegeven, we weten hoe we onze verantwoordelijkheid moeten pakken, hoe we onze eigen problemen moeten oplossen. We durven onze eigen behoeftes aan te geven, zorgen daar zelf ook goed voor. We durven dingen te vragen en bespreekbaar te maken. We gaan niet ongewild onze partner helpen. We staan wel klaar voor de ander en die kan ons vragen iets te doen. Maar als dat niet meteen kan, vragen we iemand anders en zijn we er niet boos of rancuneus om. Je neemt de ander serieus, en dat laat je zien. Vanuit een vrije wil laat je de ander voelen je best voor die ander te willen doen, zonder jezelf voorbij te lopen.

Je bent je ook bewust dat aan een relatie gewerkt moet worden samen. Dat een relatie ook voorbij kan gaan, daar kun je op een gezonde manier vrede mee hebben. Je realiseert je dit heel goed. Hierdoor ga je ook op de juiste manier om met je emoties. Je kiest je woorden zorgvuldig en er zijn geen overdreven woede uitbarstingen naar de ander toe waar je achteraf spijt van hebt.

Je denkt met de ander mee als die daar om vraagt en jij er de tijd voor hebt. Je gaat niets voor hem oplossen, ook niet als die er om vraagt. Je realiseert je dan de ander ook zijn eigen lessen heeft. Je laat de ander voelen dat die belangrijk voor je is, je houdt op een gezonde liefdevolle manier rekening met elkaar.

Je legt de schuld als iets mislukt niet bij de ander neer. Je ziet in als je over de grens van de ander bent heengegaan en je neemt dat op je, bied je excuus daarvoor aan. Je begrijpt heel goed dat jij zelf degene bent die moet zorgen voor een fijn gelukkig en tevreden leven en dit niet van je partner kunt verlangen.

Deze rol vaar jij zelf het beste bij, en je partner ook, het geeft geen ondertoon, alles is tenslotte bespreekbaar, er is een open sfeer. Mocht je wat hulp nodig hebben omdat je ziet dat je nog wel iets kunt leren op het gebied van de juiste rol in een relatie. Schroom dan niet en neem contact op met een consulent van Mastermedium.com