Onze buitenkant bepaalt de regels

Onze buitenkant bepaalt de regels. Als onze buitenkant nog de regels bepaalt en bezig is om de buitenkant mooi of mooier te maken, te veranderen dan wat de ziel diep van binnen is, is het omhulsel, ons lichaam en geest ons nog de baas.

Onze buitenkant bepaalt de regels

Dan laten we ons niet zien, zoals we daadwerkelijk zijn. Dan verbloemen we ons authentieke zelf nog. Dan willen we dat anderen ons op een bepaalde manier zien. Dit alles heeft zijn uitwerking, op jezelf en ook op anderen. Je zult zien dat niet iedereen jou op een fijne manier behandeld. Je zult zien, dat jij zelf last zult hebben van nare opmerkingen van de buitenwereld. Je ervaart ook bij je zelf stemmingswisselingen.

Je bent de ene dag energiek, de andere dag moe, soms weet je het helemaal niet meer. Zou je iedereen niet meer willen kennen. Als je dit bij jezelf ervaart, dan is het omhulsel van jou aan de macht. Die bepaalt de regels en zonder dat jij het weet, ben je je zelf niet en laat je iets anders zien, dan wie jij werkelijk bent.

We doen dit vaak, zonder enige bewustwording. We zorgen er voor er tip top uit te zien, we zorgen er voor dat alles soepeltjes verloopt. We strijken direct glad als dat nodig is. We verontschuldigen ons direct, als iemand iets ander beweert. We beantwoorden braaf alle vragen die ons worden gesteld. En dat doen we, omdat onze buitenkant, het omhulsel graag gezien en gehoord wilt worden.

Dat jij daardoor je eigen ziel aan het verloochenen bent, je zelf in de verdediging moet zetten en je juist niet krijgt, wat je zelf zo graag wilt, liefde van anderen, heb je nog niet in de gaten. Er ontbreekt nog iets, de verbinding met je eigen ziel. Je zorgt er voor dat het omhulsel naar anderen spreekt in plaats van jouw kern. Die ligt er onder verscholen, die mag zich niet laten zien.

Jouw kern is bedekt, en daar kunnen heel veel redenen voor zijn. Maar er is maar één reden voor, angst. Als klein kind mocht jij je pure zelf niet zijn. Als klein kind heb je te weinig bevestiging gekregen dat je mocht zijn wie jij wilde zijn. Als klein kind hoorde je nooit dat je het goed deed. Dat alles bij elkaar heeft er voor gezorgd, dat je jouw pure ziel bent gaan verstoppen met een omhulsel.

Je wilt je ziel niet meer nog meer laten kwetsen en om die reden heb je hem verstopt. Nog meer te horen krijgen van kwetsende woorden, kun je niet meer aan. Zonder dat jij het door hebt gehad, ben je iemand anders geworden. Ben jij geworden zoals anderen jou hebben gekneed en elke keer dat je iets hoorde wat je pijn deed, trok je een nog dikkere jas aan. Als bescherming tegen al diegenen die jou pijn deden.

Maar inmiddels ben je volwassen en zou je die dikke jas, die als omhulsel dient, uit kunnen trekken. Maar dat moet je maar durven, daar moet je wel aan toe zijn. Het voelt aan de ene kant zo veilig, als een soort van stootkussen. Aan de andere kant merk je dat het je nu niet brengt wat je nodig hebt. Echte en oprechte liefde.

Door de gesprekken met een topmedium op Mastermedium heb je het grote inzicht gekregen, dat jouw omhulsel nu tegen je aan het werken is. Dat jouw dikke jas je niet meer beschermt en dat het tijd wordt hem uit te gaan trekken, maar het is nog zo eng. Het voelt nog zo vertrouwt, want stel je voor, dat zodra die jas uit is, het kwetsen weer begint. Wat dan, dat kan je ziel niet aan.

En toch, je komt er niet meer onderuit, de jas houdt namelijk nog veel meer tegen. Niet alleen serieuze liefde van een ander, ook eigenliefde, die is ook vertrokken, die heeft je verlaten toen je klein was. Nu je dit eenmaal ziet, durf je, met kleine stapjes je omhulsel los te laten en je authentieke zelf weer te gaan laten zien. Het is een enorme zoektocht geweest, naar jezelf. Je hebt jezelf weer gevonden, het omhulsel bepaalt de regels niet meer. Die bepaal jij!