Ondanks de vrijheid van meningsuiting

Ondanks de vrijheid van meningsuiting voelen we ons nog steeds erg gekwetstOndanks de vrijheid van meningsuiting voelen we ons nog steeds erg gekwetst. Dan zou je toch denken dat we ons niet meer gekwetst zouden voelen, want we zijn onszelf. Dan zou je toch denken, allemaal gelijkwaardig aan elkaar, geen rangen en standen meer. Geen baas meer waar je naar op moet kijken. Ouwe jongens krentenbrood zoals we dat noemen. We hebben allemaal lef, we durven van alles. Geen angst meer die ons de baas is. Geen verstikkende keel meer, omdat je beleefd en netjes moet zijn. Omdat anderen het voor het zeggen hebben.

Dan hoeven we ons toch ook niet meer gekwetst te voelen, omdat we allemaal vrijheid van meningsuiting hebben. Dan begrijp je toch ook dat een mening van een ander jouw mening niet is en hoef je daar dan toch ook niets mee. Schijnbaar wel, want momenteel lopen er meer mensen rond dan vroeger, die zich tot op het bot gekwetst en geraakt voelen.

Schijnbaar is er toch zoiets als een ongeschreven wet die zegt dat we ons fatsoen moeten houden, die zegt er is een moraal. Die zegt dat er normen en waarden zijn. Maar welke dan, waar moet ik mij dan aan houden als ik mijn mening vrij mag verkondigen? Moet ik dan rekening houden met een ander, omdat mijn woorden voor die persoon kwetsend kunnen zijn. Dan ben ik toch nog steeds niet vrij toch, moet ik mij nog steeds aan regels houden, die anderen voor mij bepalen?

Maar hoe moet het dan, we willen aan de ene kant onszelf zijn, vrij zijn, onze mening kunnen uiten, alles kunnen zeggen. En diegene die het hoort voelt zich dan gekwetst en trekt zich terug. Dan misschien maar terug naar zoals het vroeger was. Duidelijke regels voor iedereen, precies weten wat wel niet mag en gezegd kan worden. En een keel hebben die dicht zit.

Dat gaat niet meer, dat is verleden tijd en toch gaat het nu ergens mis. Toch lopen we nu ergens tegenaan waardoor de vrije vogels aan de macht staan en de kwetsbaren wegduiken. Die kunnen die vrije meningen maar moeilijk van hun rug laten glijden. Dat komt binnen, dat raakt ze, dat houden ze vast als boosheid, verdriet, gekrenkt zijn. Zich aangevallen voelen. Dan maar de stekker uit het contact trekken, omdat de onderliggende emoties hen te heftig raken.

Families die niet meer met elkaar door een deur kunnen, ouders die voor de rechter alles uitvechten over de rug van de kinderen. Elkaar het licht in de ogen niet gunnen, allemaal stuk voor stuk haat en nijd voelen en elkaar van alles verwensen. Ondertussen vol zitten met opgekropte emoties tot aan hun keel, omdat ze vinden dat ze in hun recht staan.

De vrijheid die we nu proberen te hebben en na te streven, staat nog in de kinderschoenen. We missen een houvast, was dat vroeger vaak een religie, is deze nu weggevallen. En wat nu, schijnbaar hebben we als mens een houvast nodig, iets om in te geloven, naar te leven, voor te gaan. Kracht uit te putten. Waardoor we ons vrij voelen, gezien voelen, gehoord voelen. We zijn allemaal op zoek naar onszelf, want houvast is zelfvertrouwen. Daar kun jij op bouwen, maar we missen dat nog.

Gaan we dat op deze manier bereiken, ooit komen we er, de mens wil en moet zich vrij kunnen voelen. Diegenen die het hardst schreeuwen worstelen met hetzelfde als diegenen die kwetsbaar zijn en niet durven schreeuwen.

Gaan we ons vrij voelen en kwetsbaar durven opstellen? Dat gaat gebeuren, als jij de mening van een ander niet meer op jezelf betrekt, als je de mening van de ander gaat zien als een vrije mening. En dat jij ook je mening kenbaar mag maken, op jouw manier, vanuit jou perspectief. Laat je daarbij niet meeslepen door de energie van de ander. Dit is allemaal nodig, om weer kwetsbaar te gaan worden, naar onszelf e elkaar, want ze horen bij elkaar, je kunt je niet vrij voelen zonder kwetsbaar te zijn. Je kunt je niet kwetsbaar opstellen als je je niet vrij voelt. Er gaat een nieuw houvast ontstaan. Het houvast aan onszelf! En om die reden worden mediums en paragnosten al druk bezocht, die geven de handvatten voor dit nieuwe houvast. Want weet die in jouw ongezouten meningen uitgesproken door anderen, die worstelen met exact hetzelfde als jij!