Hoe sta jij in een relatie?

Hoe sta jij in een relatie?. Houd je van vertroetelen en verzorgen, en voel je je verantwoordelijk voor je partner. Ben je gericht op wat hij nodig heeft en zorg je er zo voor dat het hem aan niets ontbreekt. Ontzorg je hem volledig en geniet je daar van. Maakt je dat blij en gelukkig. Voel je je alleen en eenzaam als hij er niet is. Heb je dan moeite om jezelf te vermaken? Vind je het lastig als hij te veel zijn eigen gang gaat en niet luistert naar je? Word je daar boos om. Geef je hem adviezen hoe of hij alles het beste zou kunnen doen. Welke kledingstukken hem het beste staan en bij elkaar horen. Welke schoenen er bij horen. Bel je hem een paar keer per dag op, omdat je behoefte voelt om hem even te horen. Word je chagrijnig als hij niet direct opneemt?

Hoe sta jij in een relatie?

Heb je soms het gevoel dat je bij jezelf denkt, wat een sukkel, dat hij dat niet eens zelf kan. Of dat je iets aan hem vraagt en hij ongelooflijk staat te treuzelen en te knoeien en jij bij jezelf denkt, had het beter zelf kunnen doen, dan was het al klaar geweest en was het niet zo’n puinhoop geworden?

Vind je het soms zielig dat hij zo hard moet werken, heb je dan medelijden met hem. Denk je dan ach, wat zielig, ik zal hem vanavond extra vertroetelen, want dat heeft hij nodig. Geef je hem tips en advies, ook al vraagt hij er niet om. Denk je aan je broodtrommel, heb je genoeg geld bij je. Je papieren liggen nog hier, die heb je nodig. Zorg er wel voor dat je op tijd bent.

Herken jij jezelf hierin, of herken je je in het volgende?

Vind je van je partner dat hij erg nonchalant is, dat hij je niet serieus neemt, voelt hij je niet aan en maakt je dat geïrriteerd? Wat jij vindt dat hij dat hoort te doen, want jij doet het zelf ook, je weet precies wat hij nodig heeft en hij weet dat niet van jou. Vind je het de normaalste zaak van de wereld dat hij er voor je is en klaarstaat als je hem nodig hebt. Maakt het je boos als hij geen aanstalten maakt iets te doen als je het hem vraagt? En word je boos en gepikeerd, als hij eerst nee zegt en dan blijft zitten waar hij zit.

Vind je dat hij je niet meehelpt en meedenkt als je problemen hebt. Dat je ze wel met hem deelt en er overheen walst, zo van, dan doe je toch zo en zo. En jij denkt, als het zo makkelijk was en je keert hem de rug toe. Vind je dat hij naar je moet luisteren, want je vindt dat je daar recht op hebt, je bent gericht op jezelf en niet op hem. Soms laat je hem dan ook aan zijn lot over, want dan leert hij misschien een andere houding aan.

Kun je soms dingen zeggen en roepen, waar je achteraf spijt van hebt en je schuldig over voelt en dan met een klein stemmetje zegt, zo bedoelde ik het niet hoor. Dat meende ik niet en je aait de ander lief over zijn bol en je kust alles weer weg.

Herken jij jezelf hierin?

Weet je als je je in het eerste herkent dan ben je voor je partner een ouder. Herken je jezelf in het tweede dan ben je voor je partner het kind. Beide manieren zijn niet de juiste om een relatie op de juiste wijze in te vullen. Hoe dan wel? Niet de ouderrol en niet de kindrol, zoals hierboven beschreven.

De juiste rol is de volwassenrol. Hoe steekt die in elkaar? Dat vertel ik je als medium graag in het blog van morgen.