Trauma’s verdwijnen niet

Trauma’s verdwijnen niet, je brein legt er een laagje overheen. We weten eigenlijk niet beter, dan tijd heelt alle wonden. Een totaal verkeerde aanname. Het is niet de tijd die een wond heelt. Het is de mens zelf die tijd gebruikt om datgene wat zoveel pijn heeft gedaan, met gedachten iets over heen te leggen. Zodat die verder kan gaan.

Zodra de pijn op wat voor manier weer wordt aangeraakt, voel je dat direct. Het is dus niet weg, de pijn is er nog. We noemen dat ook wel een trauma. In de geneeskunde spreken we ook van een trauma opgelopen.

Dat kan zowel geestelijk, als lichamelijk zijn. Lichamelijke wonden, kunnen volledig herstellen. Geestelijke wonden niet. Daar kun je overheen komen, je kunt er mee leren omgaan. Dat wel. Maar zodra iemand iets doet, wat de geestelijke wond raakt, bam.

We noemen dit in de spirituele wereld ook wel er wordt een oude wond aangeraakt. Daar kun je volledig van in de war van raken, uit de bocht vliegen, boven op de kast door springen. Als je bij jezelf een felle reactie op iets voelt, dan weet je. Hier zit een trauma onder.

Nu is het zo dat de mens helemaal niet op de juiste manier lief heeft. Al denken we van wel. Dat ouders hun kinderen pijn doen, al denken ze van niet. Hierom zeggen wij van Qmediums, iedereen loopt met geestelijke pijn rond. Ook al denk jij van niet.

Als kind mocht jij veel dingen niet. Kreeg je te horen als je iets fout deed. Je moest leren in het gareel te lopen. Werd er een stempel op je gedrukt als je ander gedrag vertoonde dan normaliter van een kind van je leeftijd werd verwacht.

Dit zijn stuk voor stuk allemaal momenten voor elk kind dat die een trauma oploopt. Al weten we het niet. Zijn we ons er niet eens van bewust. Dus zo lief zijn we echt voor elkaar niet. We zijn zo geobsedeerd door regeltjes, wetten, normen, dat we allemaal in dat gareel geduwd worden.

Lig je dwars, doe je het niet, dan vragen ouders zich en ook juffen en meesters zich af, of je wel normaal bent. Zo was er een ongelooflijk lekker joch van een jaar of 10, die regelmatig aan zijn leerkracht vroeg of hij naar het toilet mocht.

De leerkracht vond dat prima, geeft medium Enya van Qmediums aan, maar dit jochie ging iets heel anders doen dan naar het toilet. Dit mannetje was door zijn ouders in zijn beginjaren verwaarloosd, zat nu mijn een pleegmoeder.

Die begreep het kind heel goed, maar was wel aan het einde van haar latijn. Want de meester drukte op dit mannetje een stempel. Hij neemt mij in de maling, of hij vlucht ergens voor weg. Heeft geen zin in school.

Nee, niets van dat al, geeft kaartlegster Debbie van Qmediums aan. Dit jochie heeft ruimte nodig voor zichzelf. En knijpt er dus af en toe tussenuit. Hij geeft ook aan dat hij dit nodig heeft, maar ja, wordt uiteraard niet naar geluisterd.

Hiermee willen wij van Qmediums aangeven. Trauma’s verdwijnen niet, je zoekt een weg, je brein bedenkt dat, hoe je er mee om kunt leren gaan. Maar zolang wij als mens geen idee hebben van spiritualiteit, blijven we verkeerde conclusies trekken. Luisteren we niet naar wat iemand echt laat zien en nodig heeft.

Datgene wat we zien en er bij invullen is vaak niet wat er aan de hand is. Probeer dus niet te snel te zijn met je oordeel. Ook jij hebt ze, trauma’s hoe wil je dat anderen met jou omgaan? Dit mannetje heeft met zijn brein een laagje over zijn trauma gelegd en kan er zo mee omgaan. Maar heeft af en toe wel tijd voor zichzelf nodig. Laten we elkaar dat gunnen.