Liefde is geen (kinder)spel

We worstelen zoveel met de liefde, willen niet dat we worden gebruikt, dat we serieus genomen worden. Keer op keer voel je je bedrogen, verlaten en telkens weer begrijp je niet waarom het je overkomt.

Jij neemt de liefde serieus, het ligt bij de ander. Als iemand jouw pad kruist, ga je er helemaal voor. Je vraagt niets, want dan accepteer je de ander niet zoals die is. Je zegt niets, ook al is de ander soms onredelijk en niet respectvol. Dat hoort bij de liefde, anders accepteer je de ander niet.

Dat je zelf niet in de gaten hebt dat je de liefde op een verkeerde manier ziet en toelaat, dat dat de redenen zijn waarom liefde niet wilt lukken in jouw leven, zo ver ben je nog niet. Daarvoor komen er eerst nog een paar teleurstellingen.

Zowel jij als de ander nemen de liefde nog niet serieus. Jij denkt dat je de liefde serieus benadert, en dat doe je ook, naar de ander toe. Je vergeet alleen iets heel belangrijks, de liefde voor jezelf. Je geeft zelf aan, ik vraag niets, want echte liefde vraagt nergens om. Ik accepteer alles, want dat is toch de bedoeling van echte liefde?

In de kern klopt dit, alleen waar sta jij zelf in deze relatie? Heb jij voor jezelf liefde? Als je voor jezelf liefde zou voelen, durfde je te vragen. Accepteer je niet alles. Als kind moet je bijna alles accepteren, als kind moet je luisteren en mag je niet vragen. Althans, zo kijken we vaak als volwassenen naar kinderen, die hebben nog geen zeggenschap. Als jou dit is meegegeven als voorbeeld, hoe serieus ga je dan om met de liefde? Je gaat heel serieus om met die ander, want je hoopt maar dat die ander jou lief vindt. Ondertussen als een klein kind jezelf wegcijferen. Dat is je meegegeven in je jeugd, en blijf je net zo lang herhalen, totdat je erachter komt dat jij zelf niet serieus bent omgegaan met de liefde.

Je kwam er achter toen je besloot contact op te nemen met een waarzegger, die jou de waarheid gaf. Die kwam snoeihard binnen, maar wat werd je wakker. Je zag dat je tot op heden als een kind je in relaties had opgesteld. Dat je de liefde voor jezelf niet serieus nam en je hierom telkens bedrogen uitkwam. Je zag door het goede gesprek met de waarzegger waar het telkens weer mis ging. Je legde het neer bij de ander, die vond je nog een kind, die jou niet serieus nam.

Maar je zag nu ook dat je zelf nog een kind was die de eigenliefde niet serieus nam. Je als een kind bleef opstellen in relaties en anderen de scepter liet zwaaien. En jij maar niet begreep waarom je niet serieus genomen werd door anderen.

Nu weet je beter, na een paar goede gesprekken met de waarzegger, die de waarheid sprak, begrijp je nu waar voor jou de verandering ligt. Die ligt in mijzelf. Ik moet de liefde voor mijzelf serieus gaan nemen. En dat doe ik, door goed te kijken als iemand met mij samen verder wilt, of die mijn liefde serieus neemt. Of die ook niet, net zoals ik, liefde nog steeds ziet als door de ogen van een kind en zichzelf niet serieus neemt.

Je kwam erachter dat niemand een relatie kan opbouwen als die er als een kind instaat. Zichzelf wegcijfert, zichzelf onzichtbaar maakt. Ja dat doe je als kind, als je vaak genoeg te horen krijgt dat je je mond moet houden. Dat je geen vragen mag stellen, dat antwoorden uitblijven. En ik maar denken dat is zo serieus was en maar niet begreep waarom ik geen liefde kon vasthouden.

Nu weet ik het wel, liefde is geen kinderspel. Liefde is een serieuze aangelegenheid en krijg je alleen als jijzelf durft te zijn wie je wilt zijn. Als jijzelf de liefde voor jezelf serieus neemt. Met dank aan die fantastische waarzegger, die haar naam eer aan doet, ze zegt de waarheid.