Wat als ik?

Wat als ik?. Wat als je lijdt aan het ‘als ik maar’ syndroom? Herken je jezelf hier ook in?
‘Als ik toen dat laatste glas niet had gedronken, zou het ongeluk niet zijn gebeurd.’ ‘Als ik maar die botte opmerking niet had gemaakt, dan zouden we nog wel vrienden zijn geweest.’
Hoeveel ontelbare scenario’s we dagelijks in ons hoofd afdraaien, waarbij we ons voorstellen hoe het zou zijn geweest als we maar anders hadden gereageerd, als we maar anders hadden gehandeld, als we maar… Herkenbaar?
Soms stellen we ons wel voor dat het nog veel erger had kunnen zijn dan in werkelijkheid het geval is.
Als er iets gebeurt, probeert ons linkerbrein een oorzaak te vinden. Als we eerder geneigd zijn negatief te denken, zijn we vatbaarder om redenen naar voor te brengen die ons niet tot eer strekken.
Een voorbeeld: je bent betrokken bij een ongeluk. Je kan wel snel beslissen of het al dan niet je schuld was. Tenminste in nuchtere omstandigheden.
Als je op een rationele manier informatie verwerkt, trek je de conclusie dat een aantal bepaalde situaties je schuld waren en dat je iets had kunnen doen om ze te voorkomen. Je rijdt te hard en rijdt een andere auto aan. Een positieve interne reactie is dan dat je beseft dat je iets verkeerd deed en nu de verantwoordelijkheid moet dragen. Je weet nu dat je voorzichtiger moet rijden. Een negatieve interne reactie is anders, namelijk je vindt dat je straf verdient, het was dom van je, als je maar niet zo snel had gereden. Er zijn uiteraard nog veel van soortgelijke scenario’s die je je maar kan bedenken.
Als je aan het ‘als ik maar’ syndroom lijdt, ben je ervan overtuigd dat je al die situaties had kunnen voorkomen, niet?
‘Als ik het maar anders had gedaan.’
In plaats van ‘als ik maar…’ te zeggen kan je beter eens heel diep ademhalen en dan zeggen: ’Alles wat gebeurt, wat op mijn pad komt, is een ervaring waar ik van leren kan.’
We gaan ons dan meer op de toekomst concentreren in plaats van op het verleden.
Als je een ‘als ik maar…’ type bent, kan je eens tegen jezelf zeggen: ‘Als ik maar’-mensen zijn vervelend. Ik ben niet vervelend. Ik leer van mijn fouten. Wat kan ik hiervan leren?’
En zie ook eens de humor ervan in. Wat in onze gedachten problemen en zware issues kunnen lijken, ziet er in het grotere geheel in de buitenwereld vaak helemaal anders uit.
We zijn vaak opgevoed in een beschuldigingscultuur, leren onszelf de schuld te geven als er iets misgaat. Het hoeft echt niet in werkelijkheid zo te zijn én toch gebeurt het. Mea culpa.
Mensen die zich herkennen in het ‘als ik maar…’ richten heel veel woede naar zichzelf toe en dit zet een negatieve spiraal van negatief denken in werking.
We doen iets verkeerd, we deden onszelf geen recht, dus concluderen we dat we incompetente en waardeloze mensen zijn.
Het kan ook helemaal anders. Leren van alle ervaringen.
Het gefixeerd blijven op het verleden, kan het denken in strijd met de feiten een ernstige vorm van zelfmishandeling en zelfdestructie zijn.
En dat is niet de bedoeling.
Laat je zorgen maar los en laat een gedicht uit de Edda je op andere gedachten brengen:
‘Een dwaas ligt ’s nachts wakker
En neemt de dingen in zijn gedachten door;
Als de dag aanbreekt is hij uitgeput,
En alles is hetzelfde als voorheen.’
Bron: Havamal, 23

Warme groet
Mieke
www.miekecoigne.com